vertellen aan ouders

[Just*Me]

Ey,
ik ben nu 16 en mn ouders zijn het 'per ongeluk' te weten gekomen, ik wilde ng even wachten om het hen te vertellen want k was er nog niet helemaal klaar voor...
mijn moeder heeft het er écht heel moeilijk mee, ze wilde meteen met mij naar de dokter , psychologe, ...
mn vader zegt er niet zo veel over...
help me!!

[AGE-411]

mijn moeder heeft het er écht heel moeilijk mee, ze wilde meteen met mij naar de dokter , psychologe, ...

Dat ze maar doet Met haar mond vol tanden staan...

[Loa]

Ey,
ik ben nu 16 en mn ouders zijn het 'per ongeluk' te weten gekomen, ik wilde ng even wachten om het hen te vertellen want k was er nog niet helemaal klaar voor...
mijn moeder heeft het er écht heel moeilijk mee, ze wilde meteen met mij naar de dokter , psychologe, ...
mn vader zegt er niet zo veel over...
help me!!

Mijn moeder heeft mij daadwerkelijk naar een psychiater gestuurd toen ik het haar op m'n zestiende de eerste keer vertelde (ondertussen al twee keer verteld, nog steeds geen beterschap ) Achteraf gezien was dat nog grappig. Ik zat daar elke week een uur zonder mijn mond open te doen en die vrouw maar zitten vissen en preken. Uiteindelijk hebben ze toch ingezien dat het redelijk nutteloos was en sindsdien wordt het onderwerp doodgezwegen.
Ik heb het ondertussen opgegeven. Ze zullen het wel zien als ik met een meisje naar huis kom. Maar ik heb het er wel erg lang moeilijk mee gehad om me over feit te zetten dat mijn eigen ouders me waarschijnlijk nooit echt zullen aanvaarden zoals ik ben, want dat doet verdomd veel pijn.
Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop echt dat jouw ouders wél bijdraaien...

[Just*Me]

Mijn moeder heeft mij daadwerkelijk naar een psychiater gestuurd toen ik het haar op m'n zestiende de eerste keer vertelde (ondertussen al twee keer verteld, nog steeds geen beterschap ) Achteraf gezien was dat nog grappig. Ik zat daar elke week een uur zonder mijn mond open te doen en die vrouw maar zitten vissen en preken. Uiteindelijk hebben ze toch ingezien dat het redelijk nutteloos was en sindsdien wordt het onderwerp doodgezwegen.
Ik heb het ondertussen opgegeven. Ze zullen het wel zien als ik met een meisje naar huis kom. Maar ik heb het er wel erg lang moeilijk mee gehad om me over feit te zetten dat mijn eigen ouders me waarschijnlijk nooit echt zullen aanvaarden zoals ik ben, want dat doet verdomd veel pijn.
Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop echt dat jouw ouders wél bijdraaien...[/quote]

ik twijfel er sterk aan... ik heb het nu 3 maanden geleden verteld en ze hadden toen mn GSM afgenomen en al mijn nummers gewist en ik heb hem nog altij nie teruggekregen...en weggaan mag ik ook al nie meer. toch bedankt voor de steun!!

[mei_meisje]

Mijn moeder heeft mij daadwerkelijk naar een psychiater gestuurd toen ik het haar op m'n zestiende de eerste keer vertelde (ondertussen al twee keer verteld, nog steeds geen beterschap ) Achteraf gezien was dat nog grappig. Ik zat daar elke week een uur zonder mijn mond open te doen en die vrouw maar zitten vissen en preken. Uiteindelijk hebben ze toch ingezien dat het redelijk nutteloos was en sindsdien wordt het onderwerp doodgezwegen.
Ik heb het ondertussen opgegeven. Ze zullen het wel zien als ik met een meisje naar huis kom. Maar ik heb het er wel erg lang moeilijk mee gehad om me over feit te zetten dat mijn eigen ouders me waarschijnlijk nooit echt zullen aanvaarden zoals ik ben, want dat doet verdomd veel pijn.
Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop echt dat jouw ouders wél bijdraaien...

ik twijfel er sterk aan... ik heb het nu 3 maanden geleden verteld en ze hadden toen mn GSM afgenomen en al mijn nummers gewist en ik heb hem nog altij nie teruggekregen...en weggaan mag ik ook al nie meer. toch bedankt voor de steun!![/quote]

Mo how , dat doej toch niet als ouder.

[I don't know]

Mijn moeder heeft mij daadwerkelijk naar een psychiater gestuurd toen ik het haar op m'n zestiende de eerste keer vertelde (ondertussen al twee keer verteld, nog steeds geen beterschap ) Achteraf gezien was dat nog grappig. Ik zat daar elke week een uur zonder mijn mond open te doen en die vrouw maar zitten vissen en preken. Uiteindelijk hebben ze toch ingezien dat het redelijk nutteloos was en sindsdien wordt het onderwerp doodgezwegen.
Ik heb het ondertussen opgegeven. Ze zullen het wel zien als ik met een meisje naar huis kom. Maar ik heb het er wel erg lang moeilijk mee gehad om me over feit te zetten dat mijn eigen ouders me waarschijnlijk nooit echt zullen aanvaarden zoals ik ben, want dat doet verdomd veel pijn.
Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop echt dat jouw ouders wél bijdraaien...

ik twijfel er sterk aan... ik heb het nu 3 maanden geleden verteld en ze hadden toen mn GSM afgenomen en al mijn nummers gewist en ik heb hem nog altij nie teruggekregen...en weggaan mag ik ook al nie meer. toch bedankt voor de steun!!

Mo how , dat doej toch niet als ouder.

Dat gaat er toch over!!! De mijne hebben mij gewoon gevraagt hoe ik daar achter was gekomen maar heb daar niet veel over kunnen uitleggen, het was gewoon zo. Als ze riskeren ooit mijn gsm af te pakken gaan ze wat voor hebben, mijn berichten en gesprekken kunnen ze toch nooit lezen omdat ik die beveiligd heb mijn nr's kunnen ze wel wissen maar als ze het doen mogen ze zich zeker aan een serieuze ruzie verwachten!
Ik vind het heel spijtig voor u (Just*Me), ik vond dat mijn ouders al serieuzer reageerden dan verwacht maar voor u moest dat nog erger geweest zijn !!! Heb je er al eens over gepraat met hen ?

[Just*Me]

Mijn moeder heeft mij daadwerkelijk naar een psychiater gestuurd toen ik het haar op m'n zestiende de eerste keer vertelde (ondertussen al twee keer verteld, nog steeds geen beterschap ) Achteraf gezien was dat nog grappig. Ik zat daar elke week een uur zonder mijn mond open te doen en die vrouw maar zitten vissen en preken. Uiteindelijk hebben ze toch ingezien dat het redelijk nutteloos was en sindsdien wordt het onderwerp doodgezwegen.
Ik heb het ondertussen opgegeven. Ze zullen het wel zien als ik met een meisje naar huis kom. Maar ik heb het er wel erg lang moeilijk mee gehad om me over feit te zetten dat mijn eigen ouders me waarschijnlijk nooit echt zullen aanvaarden zoals ik ben, want dat doet verdomd veel pijn.
Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop echt dat jouw ouders wél bijdraaien...

ik twijfel er sterk aan... ik heb het nu 3 maanden geleden verteld en ze hadden toen mn GSM afgenomen en al mijn nummers gewist en ik heb hem nog altij nie teruggekregen...en weggaan mag ik ook al nie meer. toch bedankt voor de steun!!

Mo how , dat doej toch niet als ouder.

Dat gaat er toch over!!! De mijne hebben mij gewoon gevraagt hoe ik daar achter was gekomen maar heb daar niet veel over kunnen uitleggen, het was gewoon zo. Als ze riskeren ooit mijn gsm af te pakken gaan ze wat voor hebben, mijn berichten en gesprekken kunnen ze toch nooit lezen omdat ik die beveiligd heb mijn nr's kunnen ze wel wissen maar als ze het doen mogen ze zich zeker aan een serieuze ruzie verwachten!
Ik vind het heel spijtig voor u (Just*Me), ik vond dat mijn ouders al serieuzer reageerden dan verwacht maar voor u moest dat nog erger geweest zijn !!! Heb je er al eens over gepraat met hen ?

ja, of toch tenminste geprobeert... ma ik ben nie echt goed in mijn ouders van iets overtuigen, hun wil is altijd wet en hoe zij denken is juist... ma ik denk dat iedereen da probleem wel heeft...

[I don't know]

Als ouder gaan ze zelf beseffen dat ze er niets gaan kunnen veranderen. Je bent wie je bent
Ze zullen u toch altijd even graag zien want je bent hun kind, gelijk wat u geaardheid is
Ouders willen dat hun wil wet is maar er is geen enkele die zegt dat je 100% naar uw ouders moet luisteren hé.
Laat ze dan inzien dat ze niet juist zijn! Bewijs ze het tegendeel en ze zullen er nog zoveel spijt van hebben

[Indecipherable]

Ze zullen u toch altijd even graag zien want je bent hun kind, gelijk wat u geaardheid is

Ik weet dat we elkaar moeten steunen en zo, maar sorry, valse hoop geven is nu denk ik ook niet echt nodig. Er zijn inderdaad ouders die niets liever doen dan hun kind niet meer accepteren als hun kind omwege van het feit dat ze niet hetero zijn of andere zaken, meer dan je zou denken, spijtig genoeg. Ik moet al zeker niet bij m'n vader afkomen van "hey, hoe gaat het, alles goed, ik ben homo, en hoe gaat het op het werk?" want dan ... wel we zullen het erop houden dat niet zo leuke dingen zullen gebeuren.
maar voor Just*Me (en de anderen die er nodig hebben), ik hoop dat jouw ouders niet onder deze categorie vallen.

[I don't know]

Is niet om valse hoop te geven! Mijn ouders zijn niet veranderd, ik voel wel dat de band minder is maar anders is er niets