Zelfgeschreven gedichten

[sofietje]

Vrouwen in het theatrale lesbowereldje

Woordenkots opborrelend in je keel. De zure nasmaak van het inslikken van je woede. Een walging ontstaat bij het zien van haar gezicht.
Vuisten rammend tegen het ijzeren frame van het bed.
Een vuil gevoel blijft achter na elke aanraking van haar vingers over je dijen, haar tong langst je heupen, haar lippen glijdend in je nek.
Elke aanraking bezoedelt het nihil restant van jou puurheid.

Machteloos tegenover haar, een verslaving als het ware…
Een uitnodigende blik drijft je steeds weer tussen haar lakens.
Haar zoete geur brand een merk in je geheugen, een merk dat zoveel onschuldige vrouwen met zich meedragen. Telkens weer vraag je, je af waarom je jouw lichaam weggeeft aan dit schouwspel vol met leugens, met intriges en hartbrekende drama.

Zij… deze elite hoer is uit op lust!

De neiging om haar te wurgen wordt afgeremd door haar valse beloftes. Haar betoverende stem lokt je keer op keer in haar armen.
Haar lichaam heeft ze geërfd van Aphrodite zelf.
Ze neukt als geen ander, maar haar karakter is rotter dan een eeuwenoud karkas waardoor ze je na elke keer seks gebroken achter laat, jezelf verdrinkend in haat… Niets meer dan een one night stand.

Ze heeft je, net zoals ze elke vrouw in het theatrale lesbowereldje heeft.
Het feit dat je nog walgt van haar maakt je minder naïef dan de rest van de vrouwen die ze voor en na je pakt.

Welkom in pottenland!

[7thelement]

The little story of a feeling



he first decased, he for a little tried.

a man with an impression of life never denied.

Impossible to remain the story back then,

to live without the feeling, liked it not and died inside.



But inside story, tells a lie, it could never happen in one try.

To keep it living in one glance,

Never to stop a lifetime dance.

The hope it’ll return, the flame inside, the silver burn.

(Davy G)

[yass<3]

-Sorry-

Sorry dat ik je graag zag,
En nog steeds om je geef.
Het spijt me dat ik eerlijk tegen je was,
En je eerlijk dat ene zei.
En het spijt me dat ik sorry zeg,
Want dat moest jij zeggen.
Sorry dat ik droef ben omdat je me laat zitten,
Want ik zag je echt wel graag, weet je?..
Het spijt me dat ik zo goed voor je was.
Het spijt me dat ik je een kans gaf.
Het spijt me dat ik ven je aanraking hield.
En het spijt dat ik ervan genoot,
Telkens ik je kuste.


-Één laatste keer-

Ik wou je nog één keer,
Één laatste keer liefdevol vasthoude,
Want, eigenlijk zie ik je wel graag,
En geef ik enorm veel om je,
Voor even was je mijn alles,
En nu..
Wat ben je nu?
Vriend?
Vijand?
Niemand?
Het maakt me niet uit dat je me laat zitten,
Dat je me pijn doet,
Dat je zelfs geen sorry zegt,
Maar ik heb je nooit wat verkeerd gedaan,
Ik wou altijd goed doen..
Ik was net van mijn fouten aan het leren,
Maar het is al te laat,
Om wie moet ik nu geven?
Voor wie moet ik nu die leuke woordjes bedenken,
En tot een mooie tekst maken,
Om wie moet ik nu geven?
Mezelf?
Familie?
Die ene vriend die ik heb..
Nee,
Het is te laat,
Te laat om te twijfelen,
En te laat om te vergeten,
Geen knuffel,
Enkel 'sorry' van mij.

Ik moet naar niemand meer zien,
Net zo als iedereen nooit naar mij omzag.
Wel mijn laatste pijn,
Mijn laatste liefde,
Mijn laatste uren,
En mijn laatste woorden..

[SinusCosinus]

Geen idee of het hier thuishoort,
maar toch.


We hope you enjoyed your stay.

Ons Bobon,

Ze leefde graag,
en dansen was haar passie.
Tijdens den oorlog,
kwam Bompa aan haar zijde te staan.
Een flinke dochter,
stond haar steeds bij.
Met haar trotse kleinzoon,
beleefde ze veel plezierige momenten.
Haar achterkleinzoon moedigde ze,
vanaan de zijnlijn van het voetbalveld,
iedere match uitbundig aan.
Ook voor haar dansende achterkleindochter
supporterde ze evenveel.
Ze bracht ons levenswijsheid
en de trucjes van het kaarten bij.
In elk van ons schuilt een beetje van haar.

'k heb 't zelf geschreven voor op het doodsprentje.

[De lachende profeet]

Geen idee of het hier thuishoort,
maar toch.


We hope you enjoyed your stay.

Ons Bobon,

Ze leefde graag,
en dansen was haar passie.
Tijdens den oorlog,
kwam Bompa aan haar zijde te staan.
Een flinke dochter,
stond haar steeds bij.
Met haar trotse kleinzoon,
beleefde ze veel plezierige momenten.
Haar achterkleinzoon moedigde ze,
vanaan de zijnlijn van het voetbalveld,
iedere match uitbundig aan.
Ook voor haar dansende achterkleindochter
supporterde ze evenveel.
Ze bracht ons levenswijsheid
en de trucjes van het kaarten bij.
In elk van ons schuilt een beetje van haar.

'k heb 't zelf geschreven voor op het doodsprentje.

Het is misschien niet echt een gedicht, maar wel mooi.

[mei_meisje]

Mijn kleine engel
ik zie je niet meer
je bent weggevlogen
ik zal je nooit meer
kunnen aanraken
je bent dood

© Shannen

[icaras]

'Gedichten,
het zijn de zinnen die ik schrijf,
uit afkeer voor uitgesponnen teksten,
ja, ik overdrijf.'

Het is een onozel versje, geef ik toe. Volgende keer zal ik trachten een gedichtje met meer diepgang te schrijven

[joanofarc]

Within these walls of chaos
music
will set me free.

Within these thoughts of chaos
I will not be blind to see

that inside my world of bubbles
chaos will not get me.

[Galione]

De dag
dat ik jou vond

verloor ik
mezelf.

[Mwah]

De dag
dat ik jou vond

verloor ik
mezelf.

Zelfgeschreven?

Serieus, dat staat al jaren op mijn pc onder "voorbeeldsms'jes". Van in de tijd dat dat nog "in" was om zulke "poëtische" zaken naar elkaar te sturen; t liefst nog met een figuur, gemaakt uit teksttekens. U kunt raden hoe lang dat versje al bestaat...

[Galione]

De dag
dat ik jou vond

verloor ik
mezelf.

Zelfgeschreven?

Ja, écht.

Serieus, dat staat al jaren op mijn pc onder "voorbeeldsms'jes". Van in de tijd dat dat nog "in" was om zulke "poëtische" zaken naar elkaar te sturen; t liefst nog met een figuur, gemaakt uit teksttekens. U kunt raden hoe lang dat versje al bestaat...

Dat wist ik serieus waar niet.

[Genner]

De goede lezer zal direct de invloed herkennen:

de grenzen zijn rood
en op haar lippen bloeien ze
als bloemen en onkruid
stekels der ontucht
vruchten van onschuld

de vruchten geproefd van haar lippen
bij donker en duister en nacht
in de schemer van eenzaamheid
diezelfde eenzaamheid illusie
geheten

en bij licht hard en koud
bloeien de vruchten
opnieuw
de stekels richten zich op
naar de hemel zoals altijd
naar de verre hoge hemel
naar een vogel in vlucht

de koude, bittere lucht
zo vol vogels
om stekels naar op te richten
vruchten doorborende stekels
bij donker en duister en nacht

--

de stilte van de verre lijnen
vage omtrek van horizon
gloed en tranen
badend in bloed van verlangen
verwachting
gestort
in het ravijn de oceaan het vat
zonder of juist met bodem of eind

de einder zo eindeloos en toch
begrensd
door niets en de hemel
en al wat je bent
wat ik nooit zal zijn

geheel los van aarde en hel
zweeft de halfengel der halfherinnering
zingt zacht een lied
stem breekbaar als een kind haast
zonder onschuld
toch niet zonder verlangen
verwachting
gestort
in het ravijn de oceaan het vat
zonder of juist met bodem of eind

een lied om het vergaan te verzachten
pijnmuur geluidsmuur
vervaagt in blauw zwart
of was het paars?

[Sweet Sugah'Lips]

Ik lig met m'n hoofd op je borst,
je armen zachtjes rond me.

Je geeft me een kus op m'n hoofd,
je vingers gaan door m'n haar.

Ik hoor je hart langzaam tikken,
je borst gaat zachtjes op en neer.

Ik val in slaap, dieper en dieper.
Ik droom, ik droom...

Badend in het zweet schrik ik wakker.
Ik wil dicht bij je aan kruipen.

Maar je bent er niet, niet meer.
Het doet pijn, heel veel pijn.

Ik voel nog steeds je lippen op de mijne,
je vingers strelen zachtjes mijn wang.

Ik droom, ik droom...

[wonderwall]

Enkele gedichtjes uit mijn zwarte boekje:

Gebroken woorden
(gedichtje voor school)

Gebroken woorden
onder mijn helende pen
vurige verlangens verlaten
de inkt en branden op het koele papier.
Vooreerst onbeschreven,
nu een boek vol wijsheden,
geschonden door de ouderdom
maar vervuld met
herinneringen.

mijn zee

Je bent de zee
eb en vloed
je neemt me op,
verdrinkend in je tranen
reik ik naar je uit
om steeds weer aan te spoelen
op je vergeten stranden...

(die laatste zin zou ik graag veranderen, weet alleen nog niet in wat )

[Mr Cash]

Aggiornamento
Een grauwe dame, gekromd gelach
Vertelsels verhalen er van hovaardij
en kelders zonder wijn
maar door getonde eenzaamheid bewoond

Een vlinder, een vergeelde muur
De vleugels in de Vlaamse aarde
gehaakt, ook in zijn vlucht
door verre streken

daar wandelt gebreid een duo handen
Aan een lantaarn wordt licht gekust
En armen tangoën in de wind
de wolken schuiven de Westertoren langs

Het woud is plots bosaardig zwart verhuld
De duisternis verheldert smarten immer
Maar voert niet tot een kanten klaarte
Geklemde stilte en beknepen hoop
Wachttijd en het witte niets

Dan wordt het dag
-voor den eersten Male-
De sterren lichten purper op
De zon verwarmt ons zacht
sta op en luister
naar de stem
roepend
in de nacht

[Angelheadje]

mijn zee

Je bent de zee
eb en vloed
je neemt me op,
verdrinkend in je tranen
reik ik naar je uit
om steeds weer aan te spoelen
op je vergeten stranden...

(die laatste zin zou ik graag veranderen, weet alleen nog niet in wat )

Mag ik proberen? Ik vond het mooi gezegd, vooral die verdrinkend in je tranen in verglijking met de zee...

Je bent als de zee,
met je eb en vloed.
Verdrinkend in jouw tranen
reik ik naar je uit.
Je neemt me op
en heel even zijn we een,
weer aangespoeld,
ga ik verder, alleen.

ik hoop dat de betekenis niet veranderd is. Vind je het beter? Twas maar een gedachtje...

Angelheadje

[Youreyes]

inderdaad ze zijn briljant!!!!!!!!
ik heb zelf ook eens geprobeerd om in het nederlands te schrijven
hopelijk vinden jullie er wat aan

elke keer als ik je zie
dan smelt ik weer vanbinnen
ik voel weer vlinders in mijn buik
en mijn hart staat weer op springen

voor mij ben je een bloeiende bloem
of een schitterende zonsondergang
maar plots
als ik me weer realiseer

wordt de zonsondergang
verpest door regen
en verwelkt de bloem

want je ziet me niet
je kent me niet
je weet niet wie ik ben

zucht...

maar ik blijf hopen
dat op een dag de regen stopt
en je me ziet staan
want zonder hoop kom je nergens
ik hoop dat je me dan nooit laat gaan

wat vinden jullie ervan???

erg mooi, ik herken me zelf er in.

[Youreyes]

Ik zet er ook maar eentje op die ik gemaakt heb.

Ik wil een arm om me heen
Een arm van jou
Want jij bent de gene van wie ik erg veel hou
Ik verlang er naar om bij je te zijn
Maar dat ben je zo vaak niet en dat doet zoveel pijn
Kon ik maar de woorden horen die ik wil horen
Zonder jou ben ik verloren ..

Mja, dit is eigenlijk het enige wat er in me op kwam enzo dus daarom is hij zo kort.

[Youreyes]

mijn zee

Je bent de zee
eb en vloed
je neemt me op,
verdrinkend in je tranen
reik ik naar je uit
om steeds weer aan te spoelen
op je vergeten stranden...

(die laatste zin zou ik graag veranderen, weet alleen nog niet in wat )

Mag ik proberen? Ik vond het mooi gezegd, vooral die verdrinkend in je tranen in verglijking met de zee...

Je bent als de zee,
met je eb en vloed.
Verdrinkend in jouw tranen
reik ik naar je uit.
Je neemt me op
en heel even zijn we een,
weer aangespoeld,
ga ik verder, alleen.

ik hoop dat de betekenis niet veranderd is. Vind je het beter? Twas maar een gedachtje...

Angelheadje

Omg, die is echt mooi Angelheadje! <3

[Mr Cash]

Als volbloed liberaal (hum hum) geloof ik dat men moet geven wat de markt vraagt.

Allora

Geen koude schouder.
Oh, kijk jou daar staan,
jij uitverkoren Schepsel
mijn god of godin
-ik ben nog altijd onbeslist-
Ik verlang naar jouw haar-
En versgewassen ondergoed
Want dat ruikt altijd wondergoed.
Met Dash, Omo of met Persil
Dat is wat ik het liefste wil
Toch beter dan ongewassen in elk geval

Oh als ik eens de woorden vinden zal
Om jou te laten weten
Hoe ik je niet kan vergeten
Jij bent mijn boodschappenlijstje in de GB
Ook daar zit het me zonder jou niet mee
Als ik weer geen boter heb gekocht
Of vergeefs achter de choco heb gezocht
Maar hem niet heb meegenomen

Ja ik vind jou prachtig
Waarlijk je bent machtig
En maakt me als always gelukkig
In de donkere dagen van de maand
Zo hou ik van jou
Hier in de literaire kou
ja nucleaire winter