Sinds enkele weken ben ik verliefd op mijn vrouwelijke collega. Ik beschouw(de) mezelf behoorlijk hetero, maar in het verleden zijn er al een paar vrouwen gepasseerd waar ik ook verliefd op werd (maar nooit iets mee heb gedaan). Ondertussen ben ik 27 en dacht ik wel dat ik mijn seksualiteit had uitgedokterd. Blijkbaar niet...
Wat anders is aan de huidige situatie is dat ik werkelijk als een blok ben gevallen voor deze fantastische vrouw.
Elke keer als ze dicht bij mij komt om iets uit te leggen, of dicht bij mij passeert hoop ik dat ze niet naar mij kijkt of me iets vraagt, want daar ben ik dan tijdelijk niet toe in staat . Ik betrap mezelf erop dat ik vaak naar haar kijk, de manier waarop ze loopt, rookt, met haar hand door haar haar gaat,... We hebben al een aantal keer met de fiets naar het werk gereden (we wonen in dezelfde stad) en het is best wel een eindje rijden. Maar ik lijk echt op geen normale manier met haar te kunnen spreken. Ik spreek haar liever niet aan, of vermijd haar tijdens het werk omdat ik mij anders echt niet kan focussen op mijn job!
Zelf weet ik dat ze lesbisch is, ze was tot voor kort althans getrouwd.

Momenteel ben ik er eigenlijk best wel wat door van de kaart, want ik heb wel al interesse en gevoelens gehad voor een vrouw, maar nog nooit zo extreem. Ik ben zelfs nog nooit zo hard gevallen voor een man.

Ik weet echt niet wat ik ermee moet doen, spreek ik haar aan met het risico op het verpesten van de werksituatie?
Plus, nu ben ik helemaal aan het twijfelen over mezelf omdat dit me zo hard overvalt.
Wat ik wel zeker weet is dat ze het ooit wel zal doorhebben, misschien zal ze denken dat ik haar niet moet hebben omdat ik echt niet vlot met haar babbel en haar vermijd. Ik weet dat ze mij hier dan ook wel over zal aanspreken, dan kan ik wel niet anders dan eerlijk zijn.
Er moet echt wel iets mee gebeuren, want het zal ooit wel beginnen opvallen dat ik helemaal van mijn melk ben als ze in de buurt is. Ik fantaseer dat ze mij op een bepaald moment zal kussen als we een gesprek apart hebben, en zo gaat het maar door...
Ik ben er enorm onzeker over, en bang dat ze mij zou uitlachen, al is het een hele lieve vrouw en denk ik dat ze dat wel niet zou doen.
Help?

Hallo

Wachten tot in het verlof en dan een move maken. (Heb je gezamenlijk verlof?) Of proberen je cool te behouden en dubbelzinnige opmerkingen maken, kijken hoe ze reageert? Haar eens subtiel aanraken?? Denk je dat ze jou ook leuk vindt? (Dit voel je meestal wel aan hé?) Ge moet er duidelijk wel iets mee doen, want nu geraakt ge ook nergens hé. Ze is lesbi en jij ook (of bi of maakt niet uit allemaal), dus wie weet kan er zich een mooie romance ontplooien. Ge zijt ook allebei volwassen, zelfs als de ene zijn liefde bekent aan de andere en het blijkt toch niet wederzijds te zijn kunt ge nog steeds normaal en als volwassenen met elkaar omgaan. Ik zou persoonlijk nooit iemand uitlachen of belachelijk maken als die een crush had op mij en dat zei en ik er niet hetzelfde over dacht. Ik heb overigens zelf ook eens mijn liefde bekend en een blauwtje opgelopen. Ze heeft mij nooit uitgelachen of belachelijk gemaakt, dus ik was wel blij dat ik het erop gewaagd had. Misschien al uw moed eens samenrapen??

Ik ken het probleem, alleen is de collega voor wie ik de hots had (of heb?) samen met een man... <= ik hoop nog elke dag dat het uit geraakt en dat ze bi is en mij een bericht stuurt zodat we kunnen aanpappen. En hier zijt gij dan, ge hebt wél een kans: grijp ze! *cheering for you*