TD163 schreef:

Florre schreef:
Optimisme blijft het sterkste wapen tegen hardheid

Op een gegeven moment is dat optimisme ook wel eens op

Dat is jammer genoeg ook waar

Ik was helemaal ontspannen van in de tuin te werken: de uitgebloeide zonnebloemen uitdoen, het gras afrijden, het onkruid in de mini moestuin wieden, een boom snoeien en ontbladeren omdat die toch ziek is en eruit moet in de toekomst... Nu naar Thuis kijken zie

Wel wat lastig omdat ik snel de stress van anderen overneem, dus dan zou ik opnieuw in de tuin moeten werken. Aangezien het donker al is, gaat dat niet eh

Ik voel me altijd gelukkig als ik in de Spaanse les zit.

Mijn zakdoek is mijn beste vriend op dit moment... Manman. Dat en geen tijd hebben om deftig uit te zieken. Vandaag een dagje thuis en ik moet dringend van alles regelen.

Maar alles is zo spannend. Verschillende nieuwe beginnen, met mezelf (stoppen met roken, extra gemakkelijk dankzij ziek zijn! Mijn eerste grijze haar #ouderdanikmevoel), met mijn bedrijfje, met een meisje, wat veranderingen in huis.

Maar ik kom tijd te kort. Ik wil lezen, en schrijven, en vrijen, en uitzieken. En werken, en de dingen rond krijgen. (ik wen er maar beter aan).

Ik ben eigenlijk wel gelukkig ja.
Redelijk druk leven, maar gelukkig.
Fijn.

Zaterdag was het de trouw van één van mijn beste vriendinnen.
Man. .. ik ben er nog altijd emotioneel en happy door. Wat een geweldig feest!

Ietsje minder door de omstandigheden (mijn meter heeft waarschijnlijk kanker), momenteel kan ik me wat moeilijker concentreren. Hopelijk kan ik mijn gedachten in het weekend wat verzetten en iets voor school al doen...

Pfff... wisselend tussen blij, verdrietig en gefrustreerd...

Ik vind mezelf soms zo'n saaie mens... Elke keer opnieuw als ik met iemand begin te chatten online, dan weet ik na een tijd niet meer wat ik moet zeggen... Zo moeilijk om interessant te zijn en niet in van die boring topics zoals school ofzo te blijven hangen...

BartV schreef:Elke keer opnieuw als ik met iemand begin te chatten online, dan weet ik na een tijd niet meer wat ik moet zeggen....

Ik dacht dat ik daar alleen last van had maar blijkbaar dus niet

BartV schreef:Pfff... wisselend tussen blij, verdrietig en gefrustreerd...

Ik vind mezelf soms zo'n saaie mens... Elke keer opnieuw als ik met iemand begin te chatten online, dan weet ik na een tijd niet meer wat ik moet zeggen... Zo moeilijk om interessant te zijn en niet in van die boring topics zoals school ofzo te blijven hangen...

Moh, Bart, je hoeft gesprekken ook niet te forceren hé Ik denk dat de meesten zichzelf wel een beetje saai vinden.
Ik weet soms ook niet meer wat zeggen en dan ga ik gewoon wat anders doen

Ontopic: AAAGHHH DEADLINES Een drama voor zo'n tjoep zonder concentratievermogen zoals ik

Pff, zwaar dagje op 't werk...

redwings schreef:Pff, zwaar dagje op 't werk...

Idem dito, of maak er maar een zware week van. Ik loop al de hele week mezelf voorbij op het werk.

Om drie uur opstaan, ween ween tegen 10u ofzo wil ik waarschijnlijk naar huis zzzzzzzz

Pff effe echt zwaar nu, ik beleef precies mijn moeilijke periode opnieuw. Ik had een reflectiegesprek over mijn eigen traject/achtergrond tot nu toe en op het moment zelf had ik geen enkel probleem met alles te vertellen. Nu, na een luisterlunch ook gevolgd te hebben in het Vlaams-Nederlands huis deBuren in Brussel, krijg ik een heropleving van toen. Echt bizar...

Al heel de dag om m'n luie reet aan het rondzitten (Heuj, geen les op vrijdag), twee drukke maar algemeen toffe weken gehad en nog ben ik nog altijd weer rusteloos en gefrustreerd voor onbepaalde fucking reden....

Ontgoocheld, het mag precies nooit zijn...

stresssss

redwings schreef:Ontgoocheld, het mag precies nooit zijn...

Oei, wat scheelt er?

Nog een heeeel klein beetje geduld en de kat van onze buren is van ons Ze zit nu al elke dag bij ons

Vandaag stierf mijn meter waarmee ik een heel goeie band had. Ze was wel dementerend, maar toch genoten we van elkaars aanwezigheid. Ik herinner mij nog heel goed hoe zij zorgde voor mij en de andere kleinkinderen. Elke donderdagmiddag ging ik en mijn zus bij haar thuis onder de middag eten, wanneer we in het lager zaten...