Zelfgeschreven gedichten

[Glamourgirl_10]

Ziekte

Licht in mij hoofd, oh
De trom weggemorfd
Het geroffel
Zo
De vlakke stilte gedragen
Door mist waarvan ik niet goed zie
Of ze geen rook is

Mijn wangen een gloeiende komeet
Die langs de aarde schuurt
Zo ver
Maar het toch even net iets warmer maakt
Zodat dat ene ei barst

Loom vallen mijn armen
Dof op de te dunne matras
Geschoten op een woestijnkorst neer
Het stof krult mijn rug
Bij de aanraking van de ontblote huid
Onder een slakkenhuis

[Mr Cash]

omdat het al zo lang geleden was.

Een held van deze tijd.

Mijn liefste is geen Herakles
hij steelt geen gouden appels
maar plukt de kersen van een boom
en deelt ze dan met mij

Mijn lieverd is geen superman
want hoewel goed in cryptokronkels
is hij als algemeen bekend
ook tegen cryptoniet bestand

Mijn man is echt geen stoere Popeye
want kook ik hem nu bladspinazie, rauw
of uit blik, dan krijgt hij echt geen
slik, door zijn keel geschept.

Ook redde hij het universum
niet,is hij geen kosmonaut
hij lijkt meer een verdwaald atoom
in 't hele Al benauwd

Neen, hij is ook geen machtig
baron, die mij bevelen geven kon
wat ik dan doen of laten moet
maar vrij dat is hij zeker wel

Hij is meer een aardig figuur
zoals je 'r zelden ziet
planeten redden, rampen voorkomen
of vijanden neerslaan
doet hij dan wel niet

maar toch komt het mij voor
dat hij me elke dag weer redt
en al mijn zorgen kan verslaan

Hij mag dan al geen ridder zijn,
dat is van geen belang
want in mijn heraldiek
kan er geen wedijver bestaan
hij is zo onverteld en onverstaan
- en alle jaloezie ten spijt-
Mijn held in deze tijd.

[melan]

Lief en mooi.

Nu zou ik hier iets van mijzelf moeten posten, maar aangezien mijn dichterlijk talent beperkt is tot het schrijven van karamellenverzen op verjaardagskaartjes, is dat helaas niet mogelijk.

[Springbal]

Licht

Sta me toe
om even te wenen
zilverzoute tranen
die zachtjes vloeien
over mijn zoenwang.
De gedachten
zij zijn gelucht
het gemoed
heeft rust
slechts mijn hart
weet niet waar naartoe

[Mr Cash]

Schließfach

als de jonge dag jouw lokken aait
en regen langs je zijden dijen daalt

als vuur je uit je vroege soezen wekt
de zon dan zebrapaden over lijf en leden trekt

als een nieuwe wind je oren sust
mijn hand in je trage handen rust

als een geeuw jou wangen bolt
en droge druppels langs je wangen rolt

hou me dan nog even vast
berg al je zorgen dan op
zolder op voor één moment
en hou me dan maar even vast
mijn lief

nog even vast

nog even vast

[Springbal]

Ik heb ergens het gevoel dat er iets niet juist in zit, hulp is welkom

Het kan zijn dat we er niet bij stilstaan
Dat we altijd maar rondjes draaien in dit cyclische bestaan
En dat de start en het einde worden voorbijgelopen
Zonder dat we er een punt zetten
Ergens wringt het dan ook
dat een bewusteloos bestaan wordt geleid
Zonder te beseffen dat wij, vandaag
de kinderen van gisteren en de ouden van morgen zijn
Vaak vergeten te leven en schaamte kennen
Omdat we ons verbergen achter moraal om geen genot toe te staan.
En door honderduit te ratelen over inhoudsloos gezwets van hallo en hoe ’t gaat
Verliezen we de essentie
ons zijn en worden uit het oog
En staan we gewoon stil.

[Genner]

@Springbal: eerst een vooral vond ik het zeker een tof gedicht ^^ Een paar kleine dingen lijken idd een beetje scheef te zitten. Zelf zou ik bijvoorbeeld niet 'worden voorbijgelopen' maar 'voorbij worden gelopen'. De zin daarna bedoelde je waarschijnlijk 'Zonder dat we er een punt achter aztten.' Hier en daar een komma bijzetten en een punt weglaten zou misschien ook helpen, maar dat zijn details.

En nog eens drie van mij:

wit bloeiende ogen uit
blinde woede
gericht op zwart
de kern van de zaak

zie niet meer
dan oeverloze leegte dan
straatnaamloos

• straatnaamloze straten

in jouw dichte mist
van vuur

ik stik
bijna

--

de schreeuw
de vraag
de ogen
een kind

het antwoord komt niet
roept vragen op
deken van stilte vol woorden
de klanken sterven paars
langzaam

--

vingervervend
stille dans op vage grond
explosieve kreet
traan

• tranen

uiteen gespat
stad der doden
stad der doden
behalve j-

[Glamourgirl_10]

Ook redde hij het universum
niet,is hij geen kosmonaut
hij lijkt meer een verdwaald atoom
in 't hele Al benauwd

Nice

[De lachende profeet]

Zwarte foto's in de doos
Oude mensen zijn waardeloos

[Aster]

Omdat je het verdient
Ik wil je de hemel laten zien
Ik wil je doen glimlachen
al je pijn wegnemen
Ik wil je jezelf laten zijn
omdat je dat verdient

Ik wil je graag zien
omdat ik dat wil
omdat ik niet anders kan
omdat niemand
anders zou kunnen

Ik wil de wereld laten zien
dat ik van je hou
dat ik niet zonder je kan
dat je een zon
in mijn leven brengt

Ik wil de wereld laten zien
dat ik van je hou
omdat ik de enige wil zijn
maar niet de enige ben
want de wereld lacht je toe

Ik wil de wereld laten zien
dat ik van je hou
omdat de wereld van je houdt
en ik jou wil laten zien
dat je dat verdient









Ik geniet.

Ik geniet ervan hoe je
voor mij je masker afzet
durft jezelf bloot te geven
kwetsbaar zijn, hoewel

Ik geniet ervan hoe je
je gewoontes hebt
bij mij en zonder mij
hoe je jezelf bent
hoe je bent.

Je begrijpt het nog niet
goed.
Dat komt.

Je zet je fles terug op de grond.
Je ogen spreken verwondering
en je ademhaling vraagt zich af








Doe me pijn
doe mij pijn, laat me de hemel zien
laat me zien dat het leven de moeite waard is
toon me wat het is om pijn te hebben
pijn te voelen
wat het is te voelen

ik hou van je, ik kan er niets aan doen
ik kan je niet haten, want je zit in mijn hart
sla mij, knijp mij, scheld mij uit
toon me wat het is te voelen
laat me binnen in je hart
laat me van je houden

ik zie sterretjes in je ogen als je
iets ondeugends wilt doen met mij
ik krimp ineen soms
ik doe gekke dingen, ja
maar ik wil alleen maar graag
gezien worden
zoals ik ben

ik weet dat ik bij jou kan krijgen
wat ik wil
maar ik weet niet of dat genoeg is voor jou

we bouwen elkaar op en maken elkaar kapot
we worden één maar toch blijven we twee
en ik kan er niets aan doen:
ik hou van je...






Je kijkt naar mij
Licht weerkaatst in je grote ogen
Je rode lippen spreken van vreugde
van vermoeidheid en van hoop.
Ik zie je lachen, je witte tanden bloot
de stoppels op je wang, je spitse oren
"alles aan u is mooi."

Ik zie je dansen in het duister van je
kamer.
Met een lichte lach op je gezicht
toon je me hoe het leven voor je werkt
hoe lang je op mij hebt gewacht

En je martelt me, je martelt me
maar met goede bedoelingen slopend
de muren van tien jaar oud om me heen.

Ik zie je en ik zie je niet.
Ik mis je.

[Farfalla]

Voor mijn twee wondertjes...

Ik zie je graag
Ik zie je graag
Van boven tot onder
En weer helemaal terug
Van voor op je buik
Tot achter op je rug

Van aan het puntje van je neus
Tot aan je kleine teen
Ik hou van je binnenkant
En alles daar omheen

Ik zie je graag
Ik zie je graag
Van de dag waarop je bent ontstaan
Tot de dag dat ik niet meer besta
Van het begin tot het einde
Maar ook nog ver ver daarna...

[Glamourgirl_10]

Ik wou dat ik mijn hart bevriezen kon
vóór het loskomt
en de stukken vallen
en dat ik dan kan kiezen
wanneer ik het ontdooien laat
straks of morgen of the day after

je weet wel, schreef ze
in de velden, warm en desolaat
of zwemmend in een ijsrivier
maar niet nu aan deze tafel
die no doubt
stevig op vier poten staat

[Echo]

Mooi!

[Heeelleeennnaaa]

* verwijdert *

[Saar tje]

gedichtjes!

een kleintje:

Het is niet verboden
Het gras te betreden
De vissen te voeren
Het leven te leven


en een iets groter:

het spijt me
dat ik geen rekening hou van jou
en steeds weer in de war beland,
een web waar woorden lelijk zijn
het spijt me
dat ik -niet jij- voor liefhebber
kan nemen
en waarom zijn
nu nuttig is;
ik kan alleen,
maar voelen:
jij.

[Farfalla]

Helemaal holderdebolder
Binnenstebuiten, ondersteboven,
Voelen en weten
Maar toch niet geloven
Elk plekje kennen
Toch telkens verschieten
Van elke seconde
Vurig genieten.

Van binnen, van buiten
Gevoel en gestaar
Helemaal holderdebolder
holderdebolder op haar...

[Springbal]

Voor mijn twee wondertjes...

Ik zie je graag
Ik zie je graag
Van boven tot onder
En weer helemaal terug
Van voor op je buik
Tot achter op je rug

Van aan het puntje van je neus
Tot aan je kleine teen
Ik hou van je binnenkant
En alles daar omheen

Ik zie je graag
Ik zie je graag
Van de dag waarop je bent ontstaan
Tot de dag dat ik niet meer besta
Van het begin tot het einde
Maar ook nog ver ver daarna...

Zo lief

Tienerkamer

Onder de schreeuwende muziekposter
en de pubermagazines
huilt zachtjes
de teddybeer

[Lieske Lieske]

Het lelijkste door-iemand-zelfgeschreven gedicht dat ik ooit al heb gelezen!! De mens heeft naast jammerlijke stalkingsneigingen ook nog eens de pech geen greintje verstand te hebben van poezie! En van spelling!

Wat kan ik nog meer vertellen
Dan al die woorden van verlangen
Die zwemmen in mijn hersencellen
En dat als gif van duizend slangen
Het bloed in mijn hart ontbrand
Zodat mijn lijf in vuur en vlam
De vlinders in mijn buik verbrand
Sinds de dag dat ik je tegen kwam
Op een trein waarvan ik dacht
Dat die nooit zal stoppen want
De tijd stond stil die nacht

Toch kan ik niets zeggen want, één woord
En al wat je in mij zag, vermoord
Daarom zwijg ik nu, en laat de stilte
Want als ik je dan voor mij zie staan
Dan weet ik dat je weg zal gaan
Je laat mij achter in kou en kilte
Ooit komt voor jou een andere man haha!!
Na honderd jaar vraag ik mezelf nog steeds
Het was zo goed bij jou, waar is ze dan
Lust en liefde kent geen 911 rescue
Er is alleen nog kerozine voor de Barbeque

[MrStaaf]

Gedichtje over mensen die diep in de put zitten wegens oorlog, geweld of armoede & genoodzaakt zijn te vluchten uit hun land.

WAAIERS VAN MENSEN

Huizen in hout, huizen in steen
Sommige mensen hebben er geen

Verharde wegen, wegen waarheen
Sommige mensen hebben er geen

Gescheiden door een muur, geschreeuw
Littekens door honger en geweld
Op zoek naar bescherming en vertier
Een leven zonder doel

Handen bevroren, schrammen in koren
Hulp is lang onderweg

Onverdraaglijk ziek, de hoop verloren
Hulp is lang onderweg

Bruggen, onoverbrugbaar
Muren, veel te hoog
Paden, veel te smal
Hopen op een beter leven is het enige dat hen nog resten zal

[Springbal]

Ochtendnicht
Mijn handen zoeken zachtjes
naar een -houd-me-dan-vast
in de plooien van zijn grapjas

met mij gevleid
tegen zijn rug
fietst hij een nieuwe dag binnen