Of is het juist helemaal niet nodig omdat je een schat van een vriend/vriendin/echtgenoot/echtgenote/verloofde hebt?
Sta je elke ochtend op met de gedachte: Die bedafpakker hier naast mij is het beste wat me overkomen is, of denk je juist: is dit het wel?
Ben je daarnet de liefde van je leven tegengekomen en is er sprake van een vonkje, of is het juist de stille liefde tussen jullie die het zo magisch maar toch zo vreselijk onbereikbaar maakt?
Is er zopas een grote bom ontploft en twijfel je over de eeuwigdurende liefde tussen jullie?
Ben je iemand die volgens jou als oude eenzame kattenvrouw / -man zal eindigen of sta je klaar om de wereld te veroveren met je nieuwe metgezel?
Breng je misschien juist goed nieuws en mogen we als forumfamilie meegenieten van jullie geluk en als eerste op de hoogte zijn van het o zo romantische ja-woord?
Laat hier je gevoelens spreken, je emoties de vrije loop gaan. Deel je frustraties mee en laat ons weten hoe jij over echte liefde denkt.
Het vorige topic met alle liefdes(loze) verhalen vind je hier.
en 'happy' als in ongegeneerd naar knappe jongens kijken en in hun ogen staren 
)
) 
.
Maar wie weet welke vlam er straks op mijn pad verschijnt... 
