Stél...

[Galione]

Nu had ik eens een interessante hypothese...

De meesten onder ons hebben waarschijnlijk wel een allereerste grote liefde gehad, die eerste gigantische crush waardoor je ging besteffen dat je holebi was...
Meestal was dat ook een onbeantwoorde liefde.

Nu is mijn vraag: stél nu dat die crush zich toch zou 'bedenken', zeg maar.
Zou je er nu, zoveel jaren, relaties, ... later een relatie mee aangaan? Zou je je huidige partner ervoor laten vallen, bijvoorbeeld? Of zou je hem/haar toch afwimpelen?

[Galione]

Ik ga meteen ook reageren op mijn eigen vraag.

Het is iets dat ik mezelf al langer afvraag, moet ik zeggen, vandaar dat ik het ook even op het forum gooi.
Op dit moment heb ik geen relatie, dus daar hoef ik alvast geen rekening mee te houden.

Die befaamde crush van mij dateert nu van 7 jaar geleden, en ik heb echt diep in de put gezeten toen bleek dat het niet wederzijds was.

Om eerlijk te zijn, hoewel ik er al zo vaak over nagedacht heb, heb ik eigenlijk nog steeds geen antwoord op die vraag. We hebben in al die tijd ook slechts sporadisch contact gehad.
Aan de ene kant: Liever vandaag dan morgen! Bring it on!
Aan de andere kant: zij is 7 jaar ouder, ik ben 7 jaar veranderd, en ik denk dat ik haar in die tijd wat geïdealiseerd heb, en ik ben dan ook bang om dat beeld doorprikt te zien.

Laat ik het er dus maar op houden dat ik, gesteld dat de situatie zich zou voordoen, haar eerst opnieuw zou willen leren kennen, voor ik ja of neen zeg.

[Asubuhi]

Ah, de liefde van mijn leven
Het is wel een hij, dus niet degene die mij deed beseffen dat ik bi ben.
Het begon toen ik 13 was, en nu 6 jaar later spookt hij wel nog steeds ergens rond in mijn hoofd, niet dat ik mij er nog veel bij voorstel ofzo hoor.
Zou ik er alles voor laten vallen? Nja, ik zou volmondig ja zeggen, ware het niet dat dat nogal makkelijk zeggen is aangezien ik nu geen lief heb. Maar goed, ik denk het toch wel, ik ben 19 dus als ik al een lief zou hebben is de kans klein dat daar ook concrete, toekomstgerichte plannen aan zouden verbonden zijn relatief klein. En niemand kan tippen aan hem .
Maar mss gaf ik wel een ander antwoord als ik wel een lief had gehad nu.

Mijn lerares die mij deed beseffen dat ik bi ben ... daar ben ik al over

[Hoemmoes]

Als ik mijn dagboeken van die tijd herlees was die crush wel ongelooflijk groot, ook al besefte ik het toen niet, ik heb het pas toegegeven aan mezelf toen die crush aan het overgaan was.
Maar moest ze zich 'bedenken' (wat nooooooiiit zou gebeuren bij haar) zou ik er niet eens op ingaan denk ik. Ik ben veel veranderd, zij is ook veel veranderd en ik denk niet dat onze 'omgevingen' te verzoenen zouden zijn. Dat zijn ze eigenlijk ook nooit geweest nu ik het bedenk.
Maar ik ben wel blij dat die crush er geweest is!

[sofietje]

Hell no! Mijn 'eerste échte grote liefde' heeft mijn liefde wel beantwoord.
Ik had nog nooit zoveel gevoelens voor iemand als voor haar.
Maar mijn huidige vriendin voor haar laten vallen ? Neen.
Ik hou nu eenmaal van mijn huidige vriendin, en ook al zou mijn eerste liefde zich voor mijn voeten werpen, nee dankje
Dat was en is verleden tijd, en ook omwille van mijn principe dat ik liever niets met exen opnieuw iets wil beginnen.

[Maaikt]

My first and last love;
No way, ze heeft me al genoeg problemen bezorgd vroeger!
Ookal was het wel wederzijds, we hebben nooit iets met onze gevoelens gedaan (deels omdat ik het moeilijk kon beseffen en aanvaarden).
Toen ik het pas écht aanvaardde, was het al te laat: we waren uit elkaar gegroeid.
Als ik erop terugkijk vind ik het wel jammer omdat het niet is geworden wat het had kunnen zijn, maar ik zou geen moment van mijn leven meer overwegen iets met haar te beginnen.

[Noldor]

Bwa,

Na al die tijd die er al is over gegaan, zou je dan ni beter zo laten ?
Het zou toch in ieder geval niet gemakkelijk zijn, ouwe wonden terug open halen.
Grtz!!

[Lieske Lieske]

Als die persoon me na zoveel tijd nog steeds van m'n stoel wegslaat alleen al wanneer onze blikken elkaars ogen raken.. Liefde zit soms héél diep weggestoken hé, en net de liefde van je leven kan dat met één enkele 'touch' terug oprakelen! Ik denk het wel ja..
En inderdaad , oude wonden, daar blijf je beter af, maar sommige dingen zijn nog onuitgesproken, en eens je volwassen bent, en wat afstand hebt gedaan van bepaalde 'moeilijke' zaken dan zie je dat tijd alle wonden heelt Dat is het mooiste aan tijd
Ik zou gaan voor mezelf en voor de persoon die op dat moment het meeste uit/van mij zou kunnen krijgen! Tis een moeilijke , dat wel..

[sjwazi]

Hmm, dubbel gevoel.

't Gaat niet over mijn eerste crush, maar wel over mijn langste en minst voorbijgegane (M).
Ik heb lang gedacht dat ik nooit iemand zou bedriegen, maar dat als M voor mij zou staan en zeggen dat ze van me hield, ik dan niet meer toerekeningsvatbaar was.
Dat was zo lang ik nog niet over haar was. Ik had een lief, maar ik was nog steeds verliefd op haar (zij woont ver en ik zag haar nooit, dat rechtvaardigde het feit dat ik wel gelukkig kon zijn met iemand waar ik minder voor voelde).

Toen was ik plots wél echt verliefd op iemand anders, en ik kan niet geloven dat ik dat meisje ooit zou hebben laten staan voor M. No way.

En nu... Nu weet ik het niet. Ik weet nu dat M niet ideaal is, maar misschien zou ik er toch op ingaan. Waarschijnlijk zelfs. Al was het dan gewoon uit heimwee. Ik heb toch geen lief, dus niets dat ik ervoor zou moeten laten vallen.

[Mateo]

stél nu dat die crush zich toch zou 'bedenken', zeg maar.
Zou je er nu, zoveel jaren, relaties, ... later een relatie mee aangaan?

geen idee.. het is ongeveer 10 jaar geleden dat ik ze nog gezien heb. Maar ik denk van niet. Zoals je altijd met een onbereikbare crush doet, heb ook ik waarschijnlijk een zeer geromantiseerd beeld van haar, dat helemaal niet strookt met de werkelijkheid. Ik denk dat als ik ze nu ergens zou tegenkomen dat ik dan bij mezelf zou zeggen 'omg, what was i thinking?', ze was bijvoorbeeld ook zeker 5 jaar ouder dan ik. Echt wel héél onbereikbaar toen. Ik denk dat ik het gewoon zo zou laten, goed voor de fantasie maar niet meer. Dromen/fantasieën komen best niet te vaak uit heb ik ooit eens ergens gelezen..

[GroenWolkje]

Ik ben haar onlangs nog eens tegengekomen en kreeg geen woord meer uit mijn mond.
Dat zegt misschien al genoeg.

Dus, jà dat gevoel is er nog altijd. Maar, ik heb ook echt veel pijn gehad van die eerste liefde.. En doordat ze zowat met mijn voeten heeft gespeeld in't begin heb ik daarna ook wel dingen gedaan waar ik spijt van heb..
Enfin, 't is een moeilijke kwestie, maar ik voel me zeker nog steeds aangetrokken tot haar, en zou het echt wel fijn vinden om haar opnieuw te leren kennen (opnieuw ja, want 't is nu toch ook al bijna 5 jaar geleden, mensen veranderen, en ook ik ben enorm veranderd.. Ik ben niet meer dat naïeve meisje van toen).

[Laysiv]

Nog eens voor mijn 'eerste grote crush' vallen? Phaha, ik moet wel gek zijn dan!

Indertijd was ik wel stapelgek van haar. Ik zou alles voor haar gedaan hebben.
Maar dan kwam het moment dat het pief, poef, paf gedaan was. Mijn vrienden kunnen die periode zich nog héél goed herinneren veronderstel ik. :')
Meer tranen gehad dan wat anders..

Neen dus.
Zij is een afgesloten hoofdstuk.
Een bladzijde die is omgedraaid.

[Echo]

Goh, met de allereerste verliefdheid waarvan ik het besefte, heb ik eigenlijk nooit een relatie gewild omdat het simpelweg niet mogelijk was (yezz, ik ben de typische ik-werd-verliefd-op-een-lerares). En ik had het ook altijd leuker gevonden om naar haar te luisteren dan om met haar te praten, want praten dat lukte niet zo goed door m'n zenuwen. En eigenlijk ken ik haar ook niet. Moest ze plots aan mijn deur staan, dan zou ik er wel ene mee gaan drinken en daarna misschien wel wat seks. Maar een relatie, met iemand die nu 34 is, twee kinderen heeft, een huis, een tuin en een voorzitterschap van de plaatselijke heemkundige kring. Ze zou me opnieuw moeten verbazen, denk ik.

[joanofarc]

Mijn eerste echte groooooooooote crush is nu mijn lief

Is best wel vreemd eigelijk...aangezien ik, lang voordat ik haar ontmoet heb, al wist dat ik lesbisch was...Ook al had ik nog geen grote crush gehad

Dus ja..om het een beetje idyllisch voor te stellen Ze is mijn eerste en laatste grote crush

[J-La]

Dus ja..om het een beetje idyllisch voor te stellen Ze is mijn eerste en laatste grote crush

das wel heel lief


ik zou mijn eerste (vrouwelijke) crush toch niet willen hebben zenne.. toen was ik daar superverliefd op, maar het was een eerder onrealistische combinatie een beetje zoals bij Echo eigenlijk.. zij was mijn lerares, en ik heb nooit echt met haar gepraat.. dus nee, ik zou ze niet willen hebben

[party*time]

Mijn eerste echte groooooooooote crush is nu mijn lief

Is best wel vreemd eigelijk...aangezien ik, lang voordat ik haar ontmoet heb, al wist dat ik lesbisch was...Ook al had ik nog geen grote crush gehad

Dus ja..om het een beetje idyllisch voor te stellen Ze is mijn eerste en laatste grote crush

Hehehehehe Same here, joanie, same here

[SinusCosinus]

Mijn eerste crush, was ook mijn eerste lief.
En moest ze er nog zijn, dan zou mijn leven er wss helemaal anders uit zien
Ja, 'k zou wss nog wel iets met haar beginnen.

[Skin]

Die crush was zo ongelooflijk fout. Net zoals bij zovelen was het ook een leerkracht bij mij, een blonde jonge bitchy madam met een gigantische boezem (en altijd diep uitgesneden truitjes). Ik denk niet dat we veel zouden hebben om over te praten en ze mag van mijn part dan ook blijven waar ze is.

[Heeelleeennnaaa]

Ik was 13 toen ik de eerste keer echt verliefd was geworden en ik zie haar nog steeds vrij vaak endan komt het gevoel altijd heel sterk terug. Ze is wel 25 en heeft al 5jaar een vriendin Natuurlijk zou ik nooit iets met haar kunnen krijgen.. maar ik zou het zeker willen... en nu besef ik ook ineens dat ik nog altijd gevoelens voor haar heb.. jeej..

[*-TrojaansPaard-*]

Dat weet ik gewoon niet.

Nu, als vrijgezel zijnde, is dat natuurlijk een volmondig ja.
Maar als ik in een relatie zit, dan wordt het moeilijk.