vertellen aan ouders

[Devid]

yo iedereen,
kunnen jullie mij misschien helpen?
Ik ben nu 19 jaar (2dagen yay ) en ik ben zoooo klaar om 'uit de kast te komen'. Ik heb veel jaar mijzelf veel wijsgemaakt en blabla iedereen kent het hier wel wss, maar nu ben ik er echt klaar voor, ik wil dat mensen het weten, ik wil graag me mijn leve beginne. Nu ben ik er zo goe als zeker van dat mijn ouders er geen problemen me zullen hebben en dan denkte wss wa is dan het probleem? mja ik heb het dees laatste weke al zoveel wille zegge, het ligt echt op het punte van mijn tong altijd, maar ik krijg het er ni uit . Hebben jullie misschien tips? misschien is het ook beter dat ik het ni direcht aan tafel wil zeggen aan ma, pa en zus maar beter apart, dit doe ik wel liever ni omda ik dan echt 3 keer terug erdoor moet, liever korte pijn, maja als da ni lukt :s
dus sorry vor het stomme verhaal , hopelijk kan iemand me helpen

thx
Devid

[Babybash]

Hey,

Er is geen een goede manier om uit de kast te komen... dat gaat bij iedereen anders en niet altijd zo gewild als bij jou...
Doe waar je jezelf het best bij voelt en het meest comfortabel, Je bent er zo te horen klaar voor...

Alvast veel sterkte

[Galimatias]

Zoals Babybash al gezegd heeft: bij iedereen verloopt de coming out wel wat anders. Bovendien zijn er verschillende manieren om het onderwerp ter sprake te brengen.

Zelf heb ik ervoor gekozen om het eerst aan m'n broer en zus te vertellen alvorens m'n ouders ervan op de hoogte te brengen. Door hun reacties vond ik de moed om het te delen met hen, aangezien ik toch ergens een beetje vreesde dat ze het niet zo goed zouden opnemen. Uiteindelijk bleek die angst wel overbodig, gelukkig. Veel succes alleszins!

[De lachende profeet]

Ik vind het zo slecht niet om er met iemand apart over te spreken. Zo kan die ene persoon bijvoorbeeld ook de anderen op de hoogte brengen als je dat wenst. Je hoeft het niet allemaal zelf te vertellen.

Coming out is toch altijd zo'n gedoe, hé.

[Gerry]

Je kan ook een brief schrijven waarin je het verteld en uitleg over geeft, zo kan je er alles volledig een duidelijk inzetten. Ik heb hetzelf zo gedaan bij mijn broer en zussen en het heeft mijn coming-out toch makkelijker gemaakt. Mijn moeder heb ik het zo verteld na veel aarzelen ging ik het op een avond vertellen dat is uiteindelijk dan 3u s'nacht geworden. Ik was er enorm bang voor maar achteraf voelde ik me zo goed.

[kwebbeltje]

ik zou het mss ook wel willen vertellen
maar dan eerst en vooral aan mijn vader.
ik vroeg me af of jullie voor jezelf een 'deadline' ofzo hebben vastgelegd waartegen het moet gezegd worden, of hebben jullie je gevoel gevolgd?

Een heel goeie collega van men vader is al op de hoogte, maar zeg ik het hem op voorhand dat ik het aan mijn vader ga vertellen, of kan ik beter wachten als ik het effectief gezegd heb?
want,stel dat het niet lukt op het moment dat ik het zou zeggen...

ik weet uit een vroeger gesprek dat men vader het wel zal aanvaarden op termijn, maar ik heb vooral schrik voor zijn reactie de eerste minuten en dagen nadat ik het hem vertel

groetjes

[LeGrandFlex]

ik heb er ook voor gekozen om het iedereen apart te zeggen... eerst tegen mijn beste vriendin en op de unief, waardoor het sowieso wel de ronde gaat... en thuis eigenlijk eerst tegen mijn neef die ik een beetje als mijn broer beschouw... mijn moeder is er met mij beginnen over praten omdat ze zag dat ik al een tijdje verdrietig liep doordat het uit was met mijn vriend toen, nota bene de vriend waardoor ik het aan iedereen wou vertellen ^^ vervolgens was mijn zus aan de beurt... bij mijn pa was het ietsje anders omdat ik hem niet zo goed kon inschatten, dus heb ik hem gemaild, aangezien ik op papier iets véél beter kan overbrengen... ik had gewacht tot "thuis" begon omdat ze er thuis naar kijken, maar hij had zijn pc nog niet afgezet, dus toen ik ook in de living kwam, zijn we er over beginnen babbelen... en daarmee was de kous af ^^
nog niet iedereen weet het in de familie, maar dat komt wel, wanneer ik het gevoel heb dat zij het ook moeten weten enz... ^^
ik zou zeggen, niet te lang wachten, want volgens mij bestaat er niet iets als HET moment, gewoon doen wanneer je denkt dat je er klaar voor bent, en dan zal het wel goed gaan! xx

[Gasquet]

Ik vond het makkelijkst om het als eerste te zeggen aan een homo die ik kende, het was niet zó een goede vriend maar ik had toen (en nu nog steeds eigenlijk) heel veel schrik voor slechte reacties en iemand die zelf homo is reageert niet negatief (wel heel verbaasd )
Ik deed het via een FB-bericht (ik vind het veel moeilijker om in irl te doen) en toen zijn reactie ok was heb ik het die avond nog op msn tegen mijn beste vriendin gezegd, waarop we er uren hebben over zitten te praten, wat echt deugd deed.

Vanaf dan heb ik eigenlijk gewoon mijn gevoel gevolgd, ik zei het tegen mensen van wie het op dat moment "juist' voelde om het tegen te zeggen, waardoor ik het nu aan mijn beste vrienden, een van mijn broers, en nog enkele minder close vrienden heb verteld.
Er zijn nog twee grote 'issues' namelijk de ouders (ik verwacht slechte reacties) en school (ik weet het niet, ik gok verbaasd maar op termijn ok) maar het aan die twee zeggen stel ik uit na de herexamens, omdat ik niet goed met slechte reacties omkan en het de examens echt zou kunnen ruineren

Ik heb wel gemerkt dat ik het veel moeilijker vind om tegen mannelijke vrienden te zeggen dan tegen vrouwelijke, bij mijn beste vriend (die ook goed reageerde) stond ik echt te trillen van de stress en was ik zelfs een beetje misselijk, terwijl ik het met de vriendinnen helemaal niet zo erg had

Ik ben van plan het bij de ouders via een brief te doen, omdat ik irl het tegen hen gewoon denk ik niet gezegd zou krijgen, mocht ik de moed bijeen geraapt hebben. Ik denk dat ik de brief ga afgeven en iets zeggen in de aard van 'lees dit, ik kom morgen terug' en dan een nacht bij vrienden ofzo doorbrengen, dan hebben ze een beetje tijd om het te verwerken voordat ik ze terug zie.

Ik zou beginnen met enkele mensen waar van je ongeveer zeker kan zijn dat ze cva zullen reageren, dat kan je moed geven om het aan de moeilijkere gevallen te zeggen
Outen is moeilijk maar eens je ermee begint valt een enorme last van je schouders, ik voel me sinds dat ik er mee bezig ben echt goed:)
Wat je ook gaat doen, succes ermee:)

[Hel1]

ik denk dat ouders zo verschillend kunnen reageren.
heb ook wel schrik van de reactie van mijn ouders

maar uiteindelijk, ze zullen je ooit wel aanvaarden zoals je bent

echt tussen jou en je liefje komen kunnen ze niet..

al spreek ik nu mijn eigen situatie tegen..
mijn EX-liefje heeft het thuis verteld en een week later.was het gedaan
maar dit zal wellicht wel niet de enige reden geweest zijn..

[Springbal]

ik zou het mss ook wel willen vertellen
maar dan eerst en vooral aan mijn vader.
ik vroeg me af of jullie voor jezelf een 'deadline' ofzo hebben vastgelegd waartegen het moet gezegd worden, of hebben jullie je gevoel gevolgd?

Een heel goeie collega van men vader is al op de hoogte, maar zeg ik het hem op voorhand dat ik het aan mijn vader ga vertellen, of kan ik beter wachten als ik het effectief gezegd heb?
want,stel dat het niet lukt op het moment dat ik het zou zeggen...

ik weet uit een vroeger gesprek dat men vader het wel zal aanvaarden op termijn, maar ik heb vooral schrik voor zijn reactie de eerste minuten en dagen nadat ik het hem vertel

groetjes

Goh, ik heb mijn gevoel gevolgd, en shoeterke, vergeet het niet, gij wist het voor mijn ouders . Een deadline stellen heb ik nooit gedaan, bij mijn vader had ik zo iets van (toen ik al zo'n jaar en 2 maand uit de kast was gekomen, en voor ik uit de kast kwam was ik al een aantal maanden redelijk zeker) nu of nooit! De meeste anderen zijn er over begonnen bij mij, met hilarische koppen als gevolg.

@ Devid, ik denk dat het ook een kwestie van aanvoelen is, tips laat ruimte voor emoties en ga zeker niet al te veel af op de allereerste emoties. Mensen draaien vaak wel bij. Maar voor de rest wees wie je bent, en houd ons op de hoogte.

Veel succes beiden

[kwebbeltje]

[/quote]Goh, ik heb mijn gevoel gevolgd, en shoeterke, vergeet het niet, gij wist het voor mijn ouders . Een deadline stellen heb ik nooit gedaan, bij mijn vader had ik zo iets van (toen ik al zo'n jaar en 2 maand uit de kast was gekomen, en voor ik uit de kast kwam was ik al een aantal maanden redelijk zeker) nu of nooit! De meeste anderen zijn er over begonnen bij mij, met hilarische koppen als gevolg.

@ Devid, ik denk dat het ook een kwestie van aanvoelen is, tips laat ruimte voor emoties en ga zeker niet al te veel af op de allereerste emoties. Mensen draaien vaak wel bij. Maar voor de rest wees wie je bent, en houd ons op de hoogte.

Veel succes beiden [/quote]

bedankt voor jullie ervaringen te delen
ik denk dat het het beste is om mijn buikgevoel te volgen
en ik zie wel wnr ik het verteld krijg

[Youreyes]

Hi!

Als je er helemaal klaar voor bent en het zeker weet moet je het zeker doen.
Ik denk ook dat je het niet moet vertellen aan tafel als iedereen er bij zit,
ik zou zelf het aan de ouder/zus/broer vertellen waar je het meeste mee
kan opschieten en dan gewoon aan 1 iemand vertellen, gewoon onder 4 ogen.
En misschien kan je het later vertellen aan de rest van de familie.

Niet bang zijn en er gewoon voor gaan en denken: Dan ben ik er van af! :]

x

En succes!

[PeterPants]

Briefje achterlaten is geen slecht idee, zo kan je je ouders ook even de tijd geven om te verwerken. En dan wat later kan je erover praten.
Nadruk leggen op het feit dat je je echt gelukkig voelt zo. Ouders willen op de eerste plaats dat hun kinderen gelukkig zijn, dus dat zal hen gerust stellen.

[Gast]

Coming out is toch altijd zo'n gedoe, hé.

Idd xD
"I'd rather be black than gay because when you're black you don't have to tell your mother."
Charles Pierce

[matt_enz]

bij mij was het echt verstand op nul en het zeggen, en enmaal je het gezegd heb kun je er niet meer van wegvluchten -> eerlijk was ik niet echt opgelucht ofzo maar ik had het hen gezegd en heb maar een paar minuten staan sterven tegenover mijn ouders, maar ik denk dat jij nog altijd het best je ouders kan inschatten als je weet dat ze er echt geen probleem zullen van maken dan ga je er gewoon voor, anders zeg je het eerst enkel tegen je moeder of vader en dan verder, en niet te overhaast denk goed na wanneer, is wel erg belangrijk
grtjs een veel succes

[Loa]

Coming out is toch altijd zo'n gedoe, hé.

Idd xD
"I'd rather be black than gay because when you're black you don't have to tell your mother."
Charles Pierce

Helaas heeft die kerel wel een punt.

Trouwens, als ik zwart was, had mijn mama iets te vertellen aan mijn papa, denk ik.
sorry

[XjustmeX]

Ik moest alleen maar ja knikken, en rood worden
Ik had toen net een vriendin(mijn eerste, maar het was van zeer korte duur) ze had mij een brief geschreven met aan de voorkant voor de lisalover van de angellover, ik had die gewoon op mijn bureau liggen, en ik kom 'savonds thuis van school toen mama mij ineens vroeg of ik "voor de meiskes ben" waarop ik heel rood werd en stotterde dat ik het niet wist(ik probeerde het te ontkennen ) Toen mama die brief ineens boven haalde kon ik niet anders meer dan toegeven, en mijn ouders reageerden gewoon met "als gij ma gelukkig zijt meiske of da nu me ne jongen is of nie da speelt geen rol en kleinkinderen krijgen we toch ) Een betere reactie kon ik me dus niet voorstellen, maar zoals hierboven al vermeld is, dit is voor iedereen verschillend.
succes

[glenneke12321]

ik heb vandaag mijn coming out gedaan.
ik had gisteren avond een broshure over holebi's op men moeders kussen gelegd.
en ze heeft da gelezen.
en dan gevraagd of ik homo of bi ben.
het ging zeer goed.

glenn 16 jaartjes

[Josie]

ik word volgende week 18 en heb het gisteren aan mijn mama verteld.. Kmoet zeggen dat ik haar reactie anders had verwacht. Ze zei dat ze het niet had willen horen, ze had al een tijdlang een vermoeden, maar ze wou het niet bevestigd horen. Ik zei dat ze het wel moest weten want er zijn wel al enkele mensen aan wie ik het verteld heb, stel je voor dat ze het van iemand anders had gehoord...
Ze kan er langs geen kanten mee om, ze huilde en ontweek mij heel de tijd. Nu is het al een beetje beter, maar ze doet toch nog heel afstandelijk. Ik denk dat ze zich ervoor schaamt. Ik weet het, ze heeft tijd nodig om het te verwerken, maar het is verdomd moeilijk om mezelf een houding te geven. Ik heb alleen maar haar als ouder om op terug te vallen, en als zij het zo moeilijk heeft met hoe ik ben kwetst mij dat toch wel.
Ik wou dat het zo gemakkelijk ging als bij andere mensen van wie ik dat hier soms lees

[Jo1990]

Hey Devid

eerst en vooral dit is geen stom verhaal , iedereen hier op het forum heeft op een bepaald moment zich het zelfde als jou gevoeld nu ...

Ook ik , ik heb van me augustus geout bij men ouders en deel van men familie ( allemaal positief, papa iets moeilijker maar is al fel verbeterd...) , Ik heb het eerst aan men nicht vertelt, dag erna aan men mama... zij heeft men papa ingelicht omdat ik "bang" had en het even niet aankon om het nog eens te zeggen, voor mij was het al een hele hoop emoties op 2 dagen tijd.

na dat men ouders en zus het dus wisten heb ik het aan men grootouders(papa's kant) vertelt en ook allemaal positief men grootmoeder had het altijd raar gevonden dat ik met een meisje thuis kwam, het plaatje paste nooit zei ze hahah bangelijke grootmoeder toch

dus bij jou komt dat ook allemaal goed!!
heb je vragen of wil je u hart eens luchten
weet dat er hier altijd mensen zijn die je met raad en daad zullen bij staan.