Hoe oud was je toen je het thuis vertelde?

[Mega_Timmy]

23, and counting. 't Is er gewoon nog niet van gekomen. Eigenlijk doe ik het gewoon in mijn broek, terwijl dat nergens voor nodig is. Ik ben er zeker van dat een moeder dat van haar kind aanvoelt, of toch alleszins die van mij. Maar we zijn hier gewoon niet zo spraakzaam

Ik heb in elk geval nog tot april, want de zus heeft dan maar het ultimatum in mijn plaats gesteld. Eind april trouwt ze, en ze wil, indien een slechte reactie, geen gezever op haar trouw

We shall see

Mijn moeder had het ook al door en zei tegen mij een moeder voelt zo iets aan... nja tis een speciale hé haha... dus de kans zit er wel in dat de jouwe dat ook voelt als je het zelf al denkt

Het is inderdaad zo dat een moeder zoiets aanvoelt...;

mijn moeder vroeg me toen ik net 17 jaar was, of ik niet meer iets voel voor jongens..;
voordat ik kon antwoorden kwam mijn vader uit de andere kamer zeggen zo van "dat is mijne zoon, die is 'normaal'; blablabla..."

Uiteindelijk heeft mijn moeder nog een half jaar lang lopen zeggen van "als ge thuiskomt met uw vriend of vriendin..." en zo, ze hield beide mogelijkheden open...

ik was natuurlijk zo dom en bang natuurlijk om er op in te gaan, na een tijdje spreekt ze enkel nog maar van mijn "toekomstige vrouw", nu ja, ooit komt het er wel van om te zeggen dat ik niet alleen iets voor meisjes voel, sterker nog: ik meer iets voor jongens voel...

[Meis]

15.
Zie volgende link voor 't verhaal dat ik jaren geleden hier op het forum plaatste:
viewtopic.php?f=60&t=6530&p=254937#p254937

[*val]

17, maar keb et ni echt verteld, mijn mama heeft het ontdekt

[Farfalla]

15.
Zie volgende link voor 't verhaal dat ik jaren geleden hier op het forum plaatste:
viewtopic.php?f=60&t=6530&p=254937#p254937

En, hebben ze uiteindelijk aanvaardt dat het geen "fase" was?

[GroenWolkje]

Ik heb het verteld op mijn 14e of 15e (ik weet het niet meer goed). Ben er onlangs achtergekomen dat mijn moeder ook dacht dat het een fase was. Wat vreemd is, want zij heeft het altijd supergoed aanvaard.
(Voor degenen die het verhaal nog niet kennen, mijn outing:
ik: "ik val ook op meisjes"
mama: "ah, maar ik ben ook al verliefd geweest op een vrouw hoor! ik ben ook biseksueel")
En dan kom ik erachter dat ze mij eigenlijk nooit echt geloofd heeft tot ik bij VG ging.

[Farfalla]

Toen ik een tijdje geleden aan ons ma vertelde dat ik ging scheiden omdat ik bij een vrouw hoor, zei ze ook: "Allez nu, dat hebt ge vroeger ook al eens gezegd, maar ik dacht: Dat ontgroeit ze wel."

Allez, dan geloofde ze mij toch toen ik op mijn 15 zei dat ik bi was. Want toen was haar enige reactie: "Och, gij hebt altijd aandacht nodig, gij."

Nuja, als het voor haar een troost mag zijn, ze had gelijk, dat bi zijn ben ik ontgroeid Maar in de andere richting dan zij had gehoopt waarschijnlijk.

[Ismene]

Ikzelf heb het "altijd al geweten" en dacht als kind dat iedereen biseksueel was. Maar ik merkte dat mijn vriendjes daar nogal vreemd op reageerden en dat "eeeeeeeeetje!" vonden, dus klopte er iets niet. Mama deed ook nogal vaak discriminerende uitspraken rond het feit dat dat niet hoort, homo's en lesbiennes. Twaalf jaar zijnde, kon ik daar eigenlijk niet meer mee lachen.

Emoties tellen niet in ons gezin, dus polste ik eens voorzichtig bij mijn ma: we hadden in godsdienst gebabbeld over seksualiteit en wat zij ervan zou vinden moest ik met een meisje thuis komen..

Ze werd nogal kwaad en ik ben gewoon naar mijn kamer gelopen.
In de jaren die volgden gaf ik telkens tips dat ik niet hetero ben. Ik begon ook echt gefrustreerd te reageren op uitspraken van mijn ouders rond dat thema. Ik liet een paar keer vallen dat ik biseksueel ben.
Paar maanden geleden zei ik nog dat ik naar een fuif voor holebi's ging waarop mijn ma "maar dan gaat iedereen denken dat jij ook zo bent! Wel deuh..

Ze weet het dus.
Gisteren begon ik tegen haar, op de trein, nog over 't feit dat borsten zo zacht aanvoelen..
Hehe, ze negeert het - maar ze weet het. Al jaren.
Nu probeert ze me wanhopig te koppelen aan een gast die ze kent, want ojee, ik zou maar eens op een vrouw moeten vallen..

[Loa]

Ikzelf heb het "altijd al geweten" en dacht als kind dat iedereen biseksueel was. Maar ik merkte dat mijn vriendjes daar nogal vreemd op reageerden en dat "eeeeeeeeetje!" vonden, dus klopte er iets niet. Mama deed ook nogal vaak discriminerende uitspraken rond het feit dat dat niet hoort, homo's en lesbiennes. Twaalf jaar zijnde, kon ik daar eigenlijk niet meer mee lachen.

Emoties tellen niet in ons gezin, dus polste ik eens voorzichtig bij mijn ma: we hadden in godsdienst gebabbeld over seksualiteit en wat zij ervan zou vinden moest ik met een meisje thuis komen..

Ze werd nogal kwaad en ik ben gewoon naar mijn kamer gelopen.
In de jaren die volgden gaf ik telkens tips dat ik niet hetero ben. Ik begon ook echt gefrustreerd te reageren op uitspraken van mijn ouders rond dat thema. Ik liet een paar keer vallen dat ik biseksueel ben.
Paar maanden geleden zei ik nog dat ik naar een fuif voor holebi's ging waarop mijn ma "maar dan gaat iedereen denken dat jij ook zo bent! Wel deuh..

Ze weet het dus.
Gisteren begon ik tegen haar, op de trein, nog over 't feit dat borsten zo zacht aanvoelen..
Hehe, ze negeert het - maar ze weet het. Al jaren.
Nu probeert ze me wanhopig te koppelen aan een gast die ze kent, want ojee, ik zou maar eens op een vrouw moeten vallen..

Ik denk dat jouw mama en mijn mama heel goede vriendinnen zouden kunnen worden.

Voor de rest: superherkenbaar verhaal, met dat verschil dat ik het opgegeven heb om er met mijn ouders over te praten

[AGE-411]

Emoties tellen niet in ons gezin, dus polste ik eens voorzichtig bij mijn ma: we hadden in godsdienst gebabbeld over seksualiteit en wat zij ervan zou vinden moest ik met een meisje thuis komen..

Ze werd nogal kwaad en ik ben gewoon naar mijn kamer gelopen.
In de jaren die volgden gaf ik telkens tips dat ik niet hetero ben. Ik begon ook echt gefrustreerd te reageren op uitspraken van mijn ouders rond dat thema.

Hier thuis schiet ik altijd uit wanneer mijn pa op om het even wat op het nieuws komt zo al mompelend een zinnetje laat vallen.
Kan over vanalles gaan, wat wel goed is ook. Want als ik enkel in de clinch zou gaan als het over holebi's gaat zou het wel ietsje te veel opvallen.

Over laatst nog verteld mijn zus dat een goei klasvriendin van haar 'lesbo geworden was'. Waarop mijn vader direct iets mopelde als: "wa is da toch tegenwoordig? In onzen tijd bestond da allemaal niet"
Wat volgde was een soort van heftige discussie waarop ik er op het einde uit floepte "en al wie die achterlijke rooms-katholieke mentaliteit heeft kan je gerust sociaal- en mentaal gehandicapt noemen".

Heerlijk om je ouders op die wijze te overtreffen. Staan ze met hun mond vol tanden.

[raskolnikow]

Wat volgde was een soort van heftige discussie waarop ik er op het einde uit floepte "en al wie die achterlijke rooms-katholieke mentaliteit heeft kan je gerust sociaal- en mentaal gehandicapt noemen".

Heerlijk om je ouders op die wijze te overtreffen. Staan ze met hun mond vol tanden.

Ik zou zeggen: doe ze eens helemaal paf staan. Vertel hen eens iets over Jeroen en wat je er allemaal mee doet achter hun rug.

On topic: 21 jaar 9 maanden en 15 dagen.

Edit door Galimatias: dubbelpost samengevoegd.

[Bernard]

Ik zou zeggen: doe ze eens helemaal paf staan. Vertel hen eens iets over Jeroen en wat je er allemaal mee doet achter hun rug.

die zit!

[Hanneke]

Vijftien, tegen de zestien. La mama, vond het stiekem heel erg leuk. Ze was er weer direct bij om dit toch wel moeilijke aspect van m'n leven, 'discreet te delen met anderen om steun te zoeken voor de moeilijke tijd die mij en haar als la mama, te wachten stond'.

Wat den andere betreft, die zijn handicap/ziekte maakt het een beetje moeilijk om er een rode draad in te zien. Hij is niet zo goed met het inschatten van oorzaken en gevolgen. Hij kent alleen zichzelf, denkt'ie, zoiets.

Gelukkig heb ik steeds minder last van hun chronisch gebrek aan enig realiteitsgevoel.
Zussen en broer waren aanwezig bij de mama, hebben er nooit problemen mee gehad. Broer en ik dollen er soms over.

[Galione]

Ik heb net de kaap van 25 jaar overschreden, en heb het nog steeds niet verteld, hoewel ik het toch al zo'n 8 à 9 jaar weet van mezelf. Dus, zelfverklaarde laatbloeiers, meet your queen!

En al kriebelt het soms wel eens om het hen te vertellen, erg veel maakt het niet uit, want zo'n goede band heb ik nu ook weer niet met mijn ouders.

Bovendien weet ik dat ze er geen probleem van zullen maken, en ben ik er eigenlijk ook van overtuigd dat ze het stiekem al lang weten.

Het zal er pas van komen eens ik eindelijk een vriendin heb, denk ik.

[I don't know]

15 heb het nog maar overtlaatst vertelt alleen mijn ouders weten het, mijn broer niet
mijn moeder zei dat ze dat al door had van toen ik klein was, ze zei dat eigenlijk toen ik klein wel opmerkelijk veel dat het haar niet uit maakte of ik met een jongen of meisje thuis kwam
De band tussen mijn ouders is precies wel wat verkoven mja kreeg een wat foute reactie van mijn vader, ook omdat ik het een beetje te fout had gezegt....
het lijkt moeilijk maar eens je eerlijk bent tegen je ouders voelde u beter ik voel mij meer op mijn gemak thuis, minder gefrustreerd enzo

[ideaal]

Ik ben zelf voor de eerste keer verliefd geworden een jaar en een maand geleden. Meteen hopeloos gelukkig verliefd. Maar ik had geluk, hij ook op mij. Na een week wist mijn beste vriend waarmee ik samenwoonde het, en die had zich versproken aan mijn broer. Mijn broer op zijn beurd vertelde dit aan tafel aan mijn andere broers en zussen en men ouders. Waarop mijn moeder reageerde dat zolang ze het niet van mij gehoord had ze dergelijke roddels niet mochten geloven.

Een week later toen ik thuiskwam van kot vertelde mijn moeder de situatie en vroeg ze, wat moet ik nu mee? Zit je broer ernaast of niet? Ik was er zelf nog niet helemaal ok mee maar heb gezegt dat ik een vriend had. Haar eerste reactie: ooh, die jongen die vorige week bij je was? Jep dat was hij. Ooh grappig, zei men moeder: ik had het er nog over met je zussen of zij hem ook knap vonden en niet zagen zitten. Maar nu ik weet dat hij jouw vriendje is vind ik dit ook goed. Zo een leuke jongen mag via iedere weg in onze familie komen.

Mijn vader vond het in het begin wat vreemd, allesinds de eerste week. Dit tot mijn vriend op bezoek kwam. Hij zat naast mijn vader en bleek dat ze veel gelijke interesses hebben. Zolang als mijn vriend niet als een meisje verkleed thuiskwam was het goed voor mijn vader haha. maar heb hem gerust gesteld dat dit een fout beeld van homo's was dat hij had.

Mijn zussen vonden dit geweldig. Na al die vele heterobroers eindelijk ook een homo zeiden ze. Ze zien mijn vriend als nog een extra broer erbij. ook mijn broers vragen mijn vriend regelmatig mee naar feestjes als ik zelf niet kan. Ondertussen zijn we een jaar en een maand samen en wonen we samen op kot. Als ik dit ooit gedaan maak, gaan mijn ouders, broers en zussen dit 100% zeker heel erg vinden.

[I don't know]

Met hoeveel zijt gij thuis ?? broers ... zussen
Precies een grote familie en heel open minded
Is heel tof dat uw ouders zo reageerden ik denk dat sommigen zouden flippen

[Neleuh1985]

Ik was 20 toen ik het thuis heb verteld.
Hun eerste reactie was niet echt positief maar intussen hebben ze mijn vriendin toch al goed aanvaard waar ik heel blij om ben!

[Turbine]

16, ik heb het zojuist eindelijk over men lippen gekregen en het deed enorm veel deugd.

[I don't know]

16, ik heb het zojuist eindelijk over men lippen gekregen en het deed enorm veel deugd.

Leuk !!! JA dat is het lucht op, reageerden ze goed?

[Turbine]

Ze reageerde goed, ze zei dat ze het verwacht had. Ik was maandag naar vg café geweest en had men moeder verteld dat ik met vriendinnen op stap ging, zij zei dat ze dat al niet geloofde.
Mijn moeder was zelf ook opgelucht dat ik het haar vertelde, ze heeft wel een paar tranen gelaten maar dat is normaal.

Mijn vader weet het nog niet en dat ga ik hem dit weekend vertellen, hij zal ook wel positief reageren.