Speciaal, maar als het voor jou zo werkt is het goed he ;)
Ik ga ervan uit dat als iemand een persoon meeneemt naar een familiefeest, dat die persoon de partner is.
Vorige babyborrel zeiden ze dat mijn beste vriend mocht meekomen maar dat is volgens mij erg verwarrend dus nee bedankt ;)

Iedereen zijn ding natuurlijk en fijn dat het bij jou lukt!!

[quote="idk"][
Voor mij ben je dan out ;)[/quote]

Eigenlijk niet hoor want als er iemand aan me vraagt: "zijn jullie een koppel": dan zeg ik ongeveer altijd "nee".
Waarom? Dat gegeven is van mij en mijn vriend.
Ik moet wel zeggen dat ik enkel maar blij ben als hij tegen iemand zegt dat hij me graag ziet en als hij mij the look geeft van "tegen die gaan we het zeggen", maakt me ook blij.

All the above = als ik een vriend zou hebben... want ik ben een maand of 8 single.

[quote="VitC"]Mijn familie valt goed mee hoor! Als er feestjes zijn of zo werd "mijn vriend" altijd meegevraagd. (verleden tijd omdat ik nu single ben)
Ik voel me even comfortabel als de hetero's die hun partner meebrengen naar het feestje zonder dat ze aankondigen dat dat hun partner is.
Ben ik dan out???????? Laat ons zeggen dat degene die het gegeven "holebi" niet aankunnen, voor mij gerust mogen denken dat het maar een maat is. I don't care![/quote]

Voor mij ben je dan out ;)

Mijn familie valt goed mee hoor! Als er feestjes zijn of zo werd "mijn vriend" altijd meegevraagd. (verleden tijd omdat ik nu single ben)
Ik voel me even comfortabel als de hetero's die hun partner meebrengen naar het feestje zonder dat ze aankondigen dat dat hun partner is.
Ben ik dan out???????? Laat ons zeggen dat degene die het gegeven "holebi" niet aankunnen, voor mij gerust mogen denken dat het maar een maat is. I don't care!

Ik begrijp waarom Florre het wilt zeggen aan zijn ouders. Hij kan dan helemaal zichzelf zijn en 'meepraten' met de rest. Sinds ik uit de kast ben bij mijn ouders, is het voor mij gemakkelijker. De rest van de familie (buiten oma) hoeft voor mij geen 'officieel' momentje te krijgen, die zien het wel, maar ik ben blij dat mijn ouders het weten. Het leven is veel simpeler zo ;). Het is uiteraard geen 'crime against nature', maar het is toch iets dat ze vaak niet in gedachten hadden. Ik heb het nooit ervaren als iets fout toegeven, eerder als: even verduidelijken wie ik ben.
En zo officieel was dat bij mijn ouders nu ook niet... 'Euhm heb ik de auto? Ik ga naar Gent. Op date. Euhm. Met een meisje.' :whistle:

En... er hangt nu echt geen klever op mijn voorhoofd. (Nu ja; ik ken jullie ouders niet... ik heb alleszins geen problemen ondervonden.)

Succes, Florre!!

Florre,
Waarom zou je je forceren om het te zeggen? Ik heb ook nog helemaal geen zin gehad om met een klever "homo" op mijn voorhoofd naar mijn familie te gaan. Die zien wel vanzelfs met wie ik constant samen ben.
Het is precies alsof we als holebi "onze crime against nature" moeten bekennen of zo en hopen dat onze vrienden en familie niet (te) kwaad zijn.
Nico

[quote="redwings"]Ik heb het ook echt heel lang uitgesteld, tot een vriendin (die zelf trouwens een heel moeizame coming-out had bij haar ouders) me gezegd heeft dat ik niet terug op de chat moest komen voor ik het gezegd had beneden aan mijn ouders. Ik was het dan ook al verschillende keren van plan geweest, maar dat extra duwtje van iemand die me volledig begreep en waarmee ik op dat moment kon praten (waarbij ik ook terechtkon moesten ze slecht reageren, van welke de kans nihil was) heeft me overtuigd en dan heb ik het met een klein hartje gaan vertellen beneden.
Niets van brief ofzo, gewoon heel eerlijk en breekbaar toen ze in de zetel zaten.
Net zoals Quibbler vind ik het jammer dat ik het niet eerder vertelde, mijn mama wist het uiteindelijk al voor ik het zelf door had ;)
zorg dus misschien dat je iemand hebt die voor en na het moment van vertellen kan praten/sms'en/ chatten met jou :)[/quote]

Het is mss vreemd om te zeggen, maar bij mij verliep het exact zoals Redwings het beschreef. Op een vrijdagavond zonder al te veel plannen was ik hier op het forum wat op de chat aan het kleven. Op een bepaald moment begon ik te zeveren over dat ik het mss maar eens moest gaan zeggen. Ik denk dat het Redwings was die uiteindelijk zei van 'hup hup, vertel het maar en kom maar terug als je het gezegd hebt.'

En ik had mezelf toen in een soort van 'trots' vastgereden en ik moest en zou het gewoon dan zeggen.
Uiteindelijk kwam ik zeer opgelucht een dik uurtje later terug op de chat om het goede nieuws te vertellen.

Wat mij ook toen heeft geholpen is dat ik ietwat zot zat achter een jongen die me ook al heel wat duwtjes in de rug had proberen geven... En ik wou bewijzen dat ik geen doetje was ook tegenover hem :p ^^

Ik heb het ook echt heel lang uitgesteld, tot een vriendin (die zelf trouwens een heel moeizame coming-out had bij haar ouders) me gezegd heeft dat ik niet terug op de chat moest komen voor ik het gezegd had beneden aan mijn ouders. Ik was het dan ook al verschillende keren van plan geweest, maar dat extra duwtje van iemand die me volledig begreep en waarmee ik op dat moment kon praten (waarbij ik ook terechtkon moesten ze slecht reageren, van welke de kans nihil was) heeft me overtuigd en dan heb ik het met een klein hartje gaan vertellen beneden.
Niets van brief ofzo, gewoon heel eerlijk en breekbaar toen ze in de zetel zaten.
Net zoals Quibbler vind ik het jammer dat ik het niet eerder vertelde, mijn mama wist het uiteindelijk al voor ik het zelf door had ;)
zorg dus misschien dat je iemand hebt die voor en na het moment van vertellen kan praten/sms'en/ chatten met jou :)

Ik heb het ook enorm lang uitgesteld en vrienden wisten het ook eerder dan m'n familie.
Maar anderhalf jaar geleden werd ik echt voor de eerste keer verliefd en ik had geen zin om steeds te verzwijgen dat ik weg ging met iemand. Dus dan heb ik dat dan gewoon casual gezegd :) Het maakt het misschien iets handiger eenmaal je iemand kent denk ik?
Al wou ik nu dat ik het veel eerder had verteld, want alles is zoveel gemakkelijker en niemand had er ooit problemen van gemaakt.

Het probleem is dat ik een brief dan zo onpersoonlijk vind,
allé dat is mijn mening dan toch.

Ik vraag me ook steeds af of ze het weten of niet, totaal geen idee.

maar alvast bedankt voor de reacties

groetjes
Florre

Hey Florre

ik heb mijn coming out bij mijn ouders ook via een brief gedaan voordat ik met vrienden op vakantie ging en ik zou het ook onmiddelijk terug opnieuw op die manier doen. Je ouders hebben dan ook even te tijd om het te laten bezinken. Zeker als je ouders het totaal niet zien aankomen is dat denk ik wel de beste manier. Het is is wel al knap dat je het tegen je broer hebt kunnen zeggen. Ik ben er zeker van dat hij ook wel een rol kan spelen om je te steunen hierin. Mijn broer deed/doet dat ook bij mij en dat zal je ouders ook wel doen inzien dat het eigenlijk niet veel betekent, op zich blijf je nog steeds gwn dezelfde florre en weten ze nu een extraatje meer over je nl dat je jongens leuk vindt.
Veel succes, komt wel goed :wink:

Brief schrijven is de beste oplossing in jouw geval. Hoe meer je het uitstelt, des te moeilijker je het voor jezelf maakt. Elk moeder kent haar kind als geen ander en misschien is ze in zichzelf aan het denken 'wanneer gaat die nu eens outen, nondeju toch!' terwijl ze een binnenpretje heeft en met vol spanning op je outing wacht. :kroon:
Gewoon doen, dan valt er er een hele last van je af! :greenthing: :fire:

Je kan het inderdaad via een brief doen, via Facebook of gewoon diep inademen en zeggen
als je het doet succes :D

Ik kon het ook niet vertellen aan mijn ouders dat ik homo ben...
Dus ik heb hen een brief geschreven en in onze brievenbus gestoken toen ik op weekend naar Gent ging.
Ik had het daarvoor ook al aan al mijn vrienden en klasgenoten gezegd zonder problemen, mijn ouders, dat ging niet...

Het voordeel van een brief is dat je kan zeggen wat je wil zonder dat je onderbroken wordt, iets vergeet, iets verkeerd zegt, ...
En met een brief kan je gewoon zeggen: hij ligt in de brievenbus, ik ga vertrekken en wat er nu gaat gebeuren, daar kan ik niets meer aan doen...

Zo heb ik het toch gedaan bij ons thuis...

Beste medeforummers

ik vertoef ondertussen al een hele lange tijd op het forum
en weet al een lange tijd dat ik op jongens val

maar ik krijg dat maar niet vertelt aan mijn ouders of zus
(mijn broer weet het ondertussen wel al).
Ik had me voorgenomen om het aan mijn zus te vertellen in de kerstvakantie
maar ik heb dat niet gedaan... Dan wou ik het vertellen en dacht ik om het ten laatste in de krokusvakantie te vertellen maar ook hier heb ik het weer uitgesteld, niet verteld.
Ik heb al meermaals (heel vaak) op het punt gestaan het te vertellen maar ik krijg het maar niet over mijn lippen terwijl ik totaal geen problemen ondervind om het aan vreemden te vertellen.

Is er iemand die net als ik ook dat "uitstelgedrag" heeft/ gehad of iemand met wat tips,
want daarnet wou ik het weer eens proberen maar ik ben subtiel weer weggegaan :roll:

alvast bedankt
Florre

[color=#E419E0]Topic verplaatst naar "In en uit de kast".
- Wall[/color]